Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

appōnō (ad-p-)

  • 1 appōnō (ad-p-)

        appōnō (ad-p-) posuī, positus, ere,    to put at, place by, lay beside, set near: appositae mensae, O.: machina adposita: notam ad versum: statio portae apposita, L.—Esp., to serve, set before: patellam: appositis (vinis), H.: iis, quod satis esset: his exta, L.—To put upon, apply: appositā velatur ianua lauro, O.: scalis appositis, against the walls, L.: candelam valvis, to set on fire, Iu. — To put away, lay down: rastros, T.: hunc (puerum) ante ianuam, T.—To add, give in addition (poet.): aetas illi Apponet annos, H. — Fig., to appoint, assign, designate: custodem Tullio me: accusator apponitur civis: magister consulibus appositus, L.: alqm custodiae, Ta.: appositum, ut, etc., it was besides ordered, Ta.—To set on, instigate: calumniatores: alqm qui emeret. — To set down, deem, regard, consider, account: postulare id gratiae adponi sibi, T.: (diem) lucro, H.

    Latin-English dictionary > appōnō (ad-p-)

  • 2 appono

    apponere, apposui, appositus V TRANS
    place near, set before/on table, serve up; put/apply/add to; appoint/assign

    Latin-English dictionary > appono

  • 3 appono

    I.
    to appoint a person, to add something.
    II.
    to place near, put to, serve, put on the table.

    Latin-English dictionary of medieval > appono

  • 4 appono

    ap-pōno ( adp-, Ritschl, Fleck., Lachm., Baiter, Halm; app-, Merk., Kayser, K. and H., Weissenb.), pōsŭi, pŏsĭtum, 3, v. a. ( perf. apposivi, Plaut. Mil. 3, 3, 31; App. ap. Prisc. p. 898 P.; cf. pono), to place, put, or lay at, near or by the side of a thing; to apply to, add, unite, etc. (class. in prose and poetry; syn.: addo, adicio, adjungo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    adpone hic mensulam,

    Plaut. Most. 1, 3, 150:

    appositas instruxere epulis mensas,

    Ov. M. 8, 570; so id. ib. 8, 831:

    sitellam,

    Plaut. Cas. 2, 6, 11: Sy. Onus urget. Mi. At tu adpone, put it down then, id. Poen. 4, 2, 35:

    illam alteram apud me, quod bonist, adponito,

    id. Trin. 4, 3, 60:

    munera eorum illis apponentur,

    Vulg. Bar 6, 26:

    At istos rastros interea tamen adpone,

    Ter. Heaut. 1, 1, 37; so id. And. 4, 3, 10 al.:

    aër Omnibus est rebus circumdatus adpositusque,

    Lucr. 6, 1036; 3, 373:

    omnes columnae machinā appositā dejectae,

    Cic. Verr. 2, 1, 55, § 144:

    notam ad malum versum,

    id. Pis. 30; so id. Fam. 13, 6; cf. Suet. Claud. 16: manus ad os (eorum more, qui secreto aliquid narrant, Manut.), Cael. ap. Cic. Fam. 8, 1:

    scalis appositis urbem defenderunt,

    Liv. 37, 5:

    adpositā aure ad glaciem,

    Plin. 8, 28, 42, § 103: adpositum in mensā lumen, Tac. A. 2, 31:

    paenulam ad vulnus,

    Suet. Ner. 49 et saep.:

    dominum Adpositum flavis in Simoenta vadis,

    Prop. 2, 9, 12.—So freq. of the putting on of garments, crowns, etc.:

    cur tamen appositā velatur janua lauro,

    Ov. Tr. 3, 1, 39:

    gemmas toris,

    id. H. 9, 60 Loers; cf.

    the same,

    id. ib. 7, 100:

    meretrix Appositā populum submovet ante serā,

    id. Am. 3, 14, 10 (cf.:

    ponere seram,

    Juv. 6, 347):

    candelam valvis,

    i. e. to set fire to, Juv. 9, 98 al. —
    B.
    Esp.
    1.
    Freq. as t. t. of food, dishes, to serve up, set before one (cf. Gr. paratithêmi;

    the simple verb pono is often so used, q. v.): adposita sit cena,

    Plaut. Trin. 2, 4, 69:

    apposuit eis mensam,

    Vulg. Act. 16, 34:

    adpositum est ampliter,

    Plaut. Mil. 3, 1, 160:

    apposuit patellam,

    Cic. Verr. 2, 4, 22:

    Cenabat apud eum: argentum ille ceterum purum apposuerat, etc.,

    id. ib. 4, 22, 49; id. Tusc. 5, 32, 91; id. Att. 6, 1; 14, 21; Liv. 1, 7; Plin. 8, 51, 78, § 210:

    convivis panem et obsonia apponere,

    Suet. Calig. 37; id. Caes. 43; id. Tib. 34; id. Galb. 12; Vitr. 13:

    Appositaque est eis ciborum magna praeparatio,

    Vulg. 4 Reg. 6, 23 al.;

    Albanum sive Falernum Te magis appositis delectat,

    Hor. S. 2, 8, 17; 2, 8, 69 al.—
    2.
    Aliquem alicui or alicui rei, to appoint or designate one to any service or duty, to place in any station, to join to as an aid:

    custodem Tullio me apponite,

    Cic. Div. in Caecil. 16, 51; so Tac. A. 4, 60; cf.: adpositus custodiae (dat.), id. ib. 1, 6;

    2, 68: accusator apponitur civis Romanus,

    Cic. Verr. 2, 1, 29, § 74; so id. ib. 2, 1, 5, § 41 fin.:

    calumniatores,

    id. ib. 2, 2, 10:

    praevaricatorem,

    id. Phil. 2, 11:

    non illicitatorem venditor adponet,

    id. Off. 3, 15, 61; cf. id. Verr. 2, 1, 54:

    custodes,

    Nep. Dion, 4, 5:

    moderator et magister consulibus appositus,

    Liv. 2, 18, 6; so,

    rectorem,

    Suet. Aug. 48:

    scrutatores,

    id. Claud. 35 al. —
    3.
    To put to something by way of increase, to add to, superadd (rare; cf.

    addo, adicio): nihil his novum adposivi,

    Plaut. Mil. 3, 3, 31; id. Trin. 4, 3, 18:

    aetas illi, quos tibi dempserit, adponet annos,

    Hor. C. 2, 5, 15:

    exemplum,

    Gell. 1, 13, 9:

    si quis apposuerit ad haec, apponet Deus super illum etc.,

    Vulg. Apoc. 22, 18; ib. Gen. 49, 32.—
    II.
    Trop.
    A.
    Of the mind, to apply (eccl. Lat.):

    appone cor ad doctrinam,

    Vulg. Prov. 22, 17:

    apposui cor meum, ut etc.,

    ib. Eccl. 8, 16.—
    B.
    In eccl. Lat., after the Hebrew, of an act, to do further, also to do something:

    non apponet, ut complacitior sit adhuc?

    Vulg. Psa. 76, 8; so ib. Act. 12, 3:

    apposuerunt adhuc peccare,

    ib. Psa. 77, 17; 88, 23.—
    C.
    With a dat. of end, to set down for something, count, reckon, or consider as, to hold as (very rare):

    cum is nil promereat, postulare id gratiae adponi sibi,

    Ter. And. 2, 1, 32 (addi in gratiam suam, Don.):

    aliquid lucro,

    Hor. C. 1, 9, 15.—Hence, appŏsĭ-tus ( adp-), a, um, P. a., put or applied to, etc.
    A.
    Of relations of space, placed or situated at or near to, contiguous to, bordering upon; constr. with dat.:

    regio mari adposita,

    Plin. 3, 18, 22, § 126:

    platanus itineri,

    id. 12, 1, 5, § 9:

    castellum Lupiae flumini adpositum,

    Tac. A. 2, 7.— Trop.:

    audacia fidentiae non contrarium, sed appositum ac propinquum,

    Cic. Inv. 2, 54, 165.—
    B.
    Metaph.
    1.
    Fit, proper, suitable, appropriate, apposite, etc. (like aptus, q. v.; hence in MSS. freq. interchanged with it; cf. Spald. ad Quint. 3, 11, 9); constr. with ad (in this signif. very freq. in Varr. and Cic.;

    elsewhere very rare, perh. not found except in Quint. and Gell.): ager ad vitem adpositus,

    Varr. R. R. 1, 7, 5:

    loca adposita ad faenum, ad vinum, ad oleum,

    id. ib. 1, 23, 1:

    equus ad medendum adpositus,

    id. ib. 2, 7, 5:

    (gallinae) adpositissimae ad partum,

    id. ib. 3, 9, 9;

    2, 10, 4: menses ad agendum maxime appositi,

    Cic. Verr. 2, 1, 11; 2, 5, 41 fin.; id. Att. 3, 14:

    multo appositior ad deferenda,

    id. Verr. 2, 4, 57:

    argumentatio appositissima ad judicationem,

    id. Inv. 1, 14. —
    * 2.
    Inclined to; constr. with dat.:

    judex juri magis an aequo sit adpositus,

    Quint. 4, 3, 11 (cf.:

    adclinis falsis animus,

    Hor. S. 2, 2, 6).—
    3.
    Subst.: appŏsĭtum, i, n., in rhet. and gram., an epithet, adjective:

    adposita, quae epitheta dicuntur, ut dulce mustum,

    Quint. 8, 2, 10; 2, 14, 3; 9, 4, 24.—Hence, appŏsĭtē, adv., suitably, fitly, etc.:

    ad persuasionem,

    Cic. Inv. 1, 5; cf. Spald ad Quint. 2, 15, 3 praeclare et apposite et facete scribere, Gell. 2, 23, 11 ( comp. and sup not used).

    Lewis & Short latin dictionary > appono

  • 5 appositus

    1.
    appŏsĭtus ( adp-), a, um, v. appono, P. a.
    2.
    appŏsĭtus ( adp-), ūs, m. [appono]; in medicine, t. t., an applying, application (only in post-Aug. prose and in abl. sing.):

    (Mystidanum) volvae prodest adpositu, fotu et inlitu,

    Plin. 23, 9, 82, § 164; 24, 5, 13, § 22; 24, 6, 15, § 24; Arn. 2, p. 91.

    Lewis & Short latin dictionary > appositus

  • 6 adposite

    appŏsĭtē ( adp-), adv., v. appono, P. a. fin.

    Lewis & Short latin dictionary > adposite

  • 7 adpositio

    appŏsĭtĭo ( adp-), ōnis, f. [appono], a setting before.
    I.
    Lit.: epularum, * Vulg. Eccli. 30, 18:

    cucurbitae,

    the application of, Cael. Aur. Acut. 3, 5.—
    II.
    Trop.:

    criminis,

    the imputation of crime, Lampr. Com. 5.

    Lewis & Short latin dictionary > adpositio

  • 8 adpositum

    appŏsĭtum ( adp-), i, n., v. appono, P. a. B. 3.

    Lewis & Short latin dictionary > adpositum

  • 9 apposite

    appŏsĭtē ( adp-), adv., v. appono, P. a. fin.

    Lewis & Short latin dictionary > apposite

  • 10 appositio

    appŏsĭtĭo ( adp-), ōnis, f. [appono], a setting before.
    I.
    Lit.: epularum, * Vulg. Eccli. 30, 18:

    cucurbitae,

    the application of, Cael. Aur. Acut. 3, 5.—
    II.
    Trop.:

    criminis,

    the imputation of crime, Lampr. Com. 5.

    Lewis & Short latin dictionary > appositio

  • 11 appositum

    appŏsĭtum ( adp-), i, n., v. appono, P. a. B. 3.

    Lewis & Short latin dictionary > appositum

См. также в других словарях:

  • IP2Location — Infobox Dotcom company company name = IP2Location company company type = Internet foundation = 2002 location city = Penang location country = Malaysia company slogan = Bringing Geographics to the Internet url = [http://www.ip2location.com/… …   Wikipedia

  • рост аппозиционный — (лат. appono, appositum прибавлять) P., происходящий путем образования новой ткани и наслоения ее на поверхность старой, напр. в мезенхиме, окружаю щей скелетогенный зачаток …   Большой медицинский словарь

  • Рост — I процесс увеличения числа и размеров клеток органов и тканей организма. В узком смысле Р. это длина тела. Динамика Р. меняется в зависимости от возрастного периода и определяется на молекулярном и клеточном уровнях скоростью синтеза белка и… …   Медицинская энциклопедия

  • a- — 1. a ♦ Élément, du lat. ad, marquant la direction, le but à atteindre, ou le passage d un état à un autre (var. ad ; ac , af , ag , al , an , ar , as , at ) : amener, alunir, adoucir. ⇒ à. a 2. a ♦ Élément tiré du gr. exprimant la négation (« pas …   Encyclopédie Universelle

  • ԱՆՁՆ — (ձին, ձինք, ձանց.) NBH 1 0192 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 7c, 8c, 10c, 11c, 12c, 13c, 14c գ. (լծ. հյ. ինձ, ինձէն, ինքն. եւ ար. ինս, ինսան.) Ինքնութիւն իմացական եւ բանաւոր էակի՝ դիմաւ որոշելոյ. անհատն բնութենակից …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԱՌԱԴՐԵՄ — (եցի.) NBH 1 0282 Chronological Sequence: 6c, 8c, 12c ն. προστίθημι, παρατίθημι, προσποιέω appono, adjicio, addo, trado Առընթեր կամ մերձ դնել. յաւելուլ. ʼի վերայ բերել. եւ Աւանդել գրով, ճառել առաւել քան զոր գտանի ցարդ. *Բազումս եւ յոլովք ոչ գոն… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԱՌԱՒԵԼԱԴՐԵՄ — ( ) NBH 1 0297 Chronological Sequence: 11c ԱՌԱՒԵԼԱԴՐԵԼ προτίθημι appono, adjicio, addo որ եւ Աւելադրել. յաւելուլ. ʼի վերայ ածել. *Զի՞նչ ապա ոչ էին ախտացեալ, եթէ զայս առաւելադրեալ էր. Ոսկ. յհ. ՟Ա. 45 …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԱՌԴՆԵՄ — (առեդի.) NBH 1 0301 Chronological Sequence: Unknown date, 5c, 6c, 10c, 11c, 12c ն. προστίθημι appono, addo Առընթեր՝ մերձ դնել. յարադրել. յարել. յաւելուլ. Կր. Յարիլ. քովը դնել, կցել. *Եթէ առդիցես սմին դրութեանս դէմս կամ պատճառս. Պիտ.: *Բանականն… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԱՐԿԱՆԵՄ — (արկի, արկն.) NBH 1 0362 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 7c, 8c, 9c, 10c, 11c, 12c, 13c ն. βάλλω, ἑμβάλλω, ἑπιβάλλω, προβάλλω եւն. jacio, injicio, projicio, mitto եւն. Ձգել, ընկենուլ. եւ Դնել. նետել. ... *Արկանել… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԱՒԵԼԱԴՐԵՄ — (եցի.) NBH 1 0392 Chronological Sequence: 6c, 11c ն. προστίθημι appono, adjicio, addo Աւելի ինչ ʼի վերայ դնել. յաւելուլ. առաւելուլ. էւելցնել. *Պարտ էր ակնածել, եւ ոչ եթէ աւելադրել ʼի չար գործսն իւր. Պիտ.: *Աստ Քրիստոս բանիւ միայն արար զամենայն,… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ԲԱՂԱԴՐԵՄ — (եցի.) NBH 1 425 Chronological Sequence: 6c, 7c ն. συντίθημι, προστίθημι compono, appono Ի միասին դնել. կցել. յարել. որ եւ ՇԱՐԱԴՐԵԼ. մէկտեղ դնել. ... *Որ զնախադատական ապացուցուեանցն զմակերեւութիւն բաղադրեալ հոգիաներկ եւ մարմնաքնար երգողին. Թէոդոր …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
… Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»